HET WOORD ALS EEN LOPEND VUUR !

Het Woord als een lopend vuur !

Hier volgen een paar teksten die me hebben geïnspireerd bij de opvatting van deze blog.

Ik betuig u nadrukkelijk voor God en Christus Jezus, die levenden en doden zal oordelen, met beroep zowel op zijn verschijning als op zijn Koningschap: verkondig het woord, dring erop aan, gelegen of ongelegen, wederleg, bestraf en bemoedig met alle lankmoedigheid en onderrichting. Want er komt een tijd dat de mensen de gezonde leer niet (meer) zullen verdragen, maar omdat hun gehoor verwend is, naar hun eigen begeerte zich (tal van) leraars zullen bijeenhalen, dat zij hun oor van de waarheid zullen afkeren en zich naar de verdichtsels keren. Blijf gij echter nuchter onder alles, aanvaard het lijden, doe het werk van een evangelist, verricht uw dienst ten volle.

2 Tm 4, 1-5

De lammeren zijn koppig. Want wanneer men op zoek gaat naar zij die verdwaald zijn, zeggen ze (...): "Waarom roept u ons? Waarom zoekt u ons?" (...) Het is omdat je verdwaald bent, dat ik je wil terugroepen; omdat je in je verderf loopt, wil ik je vinden. (...) Ja, ik durf te zeggen: ik ben opdringerig. Ik hoor de Apostel me zeggen: Verkondig het woord, dring erop aan gelegen of ongelegen. Gelegen voor wie? Ongelegen voor wie? Gelegen voor zij die willen, ongelegen voor zij die niet willen. Ja, ik ben opdringerig, ik durf te zeggen: "Je wilt verdwalen, je wilt omkomen; ik daarentegen wil dat niet". En tot slot, diegene die niet wil, die maakt me bang. Als ik zou willen, zou hij me het volgende zeggen, dan zou hij me het volgende verwijten: U heeft het verdwaalde schaap niet teruggebracht; u heeft het verloren schaap niet gezocht. Zou ik meer angst voor je hebben dan voor hem? We moeten allen verschijnen voor de rechtbank van Christus.

H. Augustinus

Laten we ons klaarmaken voor de strijd op de dag des Heren, want nu komt er een tijd vol beproevingen en angst. Laat ons sterven, als dat Gods wil is, voor de heilige wetten van onze Vaders, zodat we het verdienen om samen met hen de eeuwige erfenis te delen. Laat ons geen sprakeloze honden zijn, stille wachters, huurlingen op de vlucht voor wolven, maar laten we oplettende herders zijn, wakend over de kudde van Christus, de wil van God verkondigend aan groot en klein, aan rijk en arm, aan mensen van allerlei slag en van alle leeftijden, gelegen en ongelegen, in die mate waartoe God ons de kracht geeft.

H. Bonifacius

Dwing hen binnen te komen (Lc 14, 23). Als er in de genade geen soort dwang zat, dan zou Jezus Christus niet zeggen: Niemand komt tot mij als mijn Vader hem niet zou trekken. Of nog: Als ik van de aarde verhoogd ben, zal Ik allen tot Mij trekken (Jn 6, 44; 12, 32).
De predikers van het Evangelie moeten bovenmenselijke krachten gebruiken: Dring aan, bid, bestraf, verbeter, niet enkel met geduld en leer, maar ook met dwang: spreek gelegen en ongelegen; niemand mag u verachten (2 Tm 4, 2); Tt 2, 15). Deze kracht is weldoend en de menselijke zwakheid heeft ze nodig.
Trouwe volgelingen, groot en klein, moeten gebruik maken van de macht die ze hebben, maar met voorzichtigheid en met mate, om de schandalen af te schaffen en het koninkrijk van onrechtvaardigheid af te breken Mensen willen in zekere mate worden gedwongen, en een zachte dwang bereidt de geesten voor op luisteren.

Bossuet

Het verhaal van de Kerk is dat van het woord van God, van hetzelfde woord dat, net zoals het het licht en de wereld heeft geschapen met als bekroning van de schepping het ontstaan van de mens, de doden laat opstaan uit het graf, de winden en de stormen beheerst; en daar de wereld, volgens het woord van de Apostel, in de wijsheid Gods door haar wijsheid God niet gekend heeft, heeft het God behaagd door de dwaasheid der prediking te redden hen, die geloven (1 Co 1, 21). Dit woord weerklinkt tot in de eeuwen der eeuwen, doorheen de eeuwen; gelukkig zijn zij die luisteren, want het is een woord van het eeuwige leven! Het is een woord dat het Woord van de verrezen God van zijn lippen overbrengt naar die van zijn apostelen, zoals een woord van verzoening tussen de hemel en de aarde wanneer hij hen zegt: Gaat heen en verkondigt het evangelie aan de ganse schepping. (Mc 16, 15). Dit woord weerklonk in de hele wereld, het weerklonk in Rome, in de ketenen van Petrus en Paulus, want het woord van God is niet geketend door het ijzer van de heersers van de wereld. En ik hoor Paulus, de grote prediker van het geloof en de waarheid, die op de wereld werd gezet als de apostel der heidenen, dit woord van Christus doorgeven aan Timotheüs, zijn geliefde leerling, en hem zeggen: Verkondig het woord.
Maar de visie van de grote prediker der Heidenen wekt in onze geest de visie op van andere predikers van het woord van God; aan het hoofd van een heldhaftige en schitterende falanx aanbidden wij Domenicus Guzman. In het licht van Paulus zien wij de patriarch van de Predikers die, in navolging van Paulus, ons zegt: Wordt mijn navolgers, gelijk ook ik Christus navolg (1 Co 11, 1). Zo toont God zich bewonderenswaardig in zijn heiligen; de ene krijgt het licht van Christus en geeft het door aan de andere; en doordat de ene de andere verlicht, groeien allen op in een zelfde goddelijk licht, op dezelfde manier als de zon de planeten verlicht, waarvan de stralen glimlachen naar de sterren om de sereniteit van onze nachten nog mooier te maken. Net als Paulus ondervindt ook Domenicus de onophoudelijke drang van de inzet en de toewijding voor al wie trouw is aan de Kerk; hij verzamelt rond zich een kudde volgelingen van zijn apostelroeping, die voorbestemd zijn om zich te verspreiden over de hele wereld, in versterking en in inspanning, in vrolijke en in droevige tijden: dring erop aan, gelegen en ongelegen. Net als Paulus onderricht ook Domenicus met autoriteit iedere wetenschap en iedere deugd, weerlegt hij valse doctrines, zet en spoort hij aan tot het goede, bestraft en verbetert hij slechte gewoontes, steeds met een onwankelbaar geduld, met een hemelse wijsheid: Wederleg, bestraf, en bemoedig met alle lankmoedigheid en onderrichting (2 Tm 4, 2).

Pius XII

De Kerk in uw land staat voor uitdagingen die te maken hebben met de culturele en pastorale situatie die grotendeels de situatie is van heel West-Europa. De oprukking van de secularisatie en het relativisme leidt niet alleen tot een daling in de deelname aan de sacramenten, vooral in de zondagsmis, maar ook tot het in vraag stellen van de morele waarden die de Kerk voorstelt. Ik denk dan in het bijzonder aan de diepe crisis waarin het instituut van het huwelijk en het gezinsleven zich bevinden, en aan het stijgende aantal echtscheidingen, aan de talloze abortussen, aan de mogelijkheid van huwelijken tussen personen van hetzelfde geslacht: dit alles zijn duidelijke tekenen van ontkerstening. Veel van onze tijdgenoten leven alsof God niet bestaat. In zo een samenleving is uw stem als Bisschop meer dan ooit vereist. U bent geroepen om het Woord van God en de christelijke boodschap uit te dragen, die de mens en de reden van zijn bestaan vooruithelpen. Daarbij moet u ervoor zorgen dat u eensgezind en unaniem bent over theologische en morele kwesties, waarover u noodgedwongen een standpunt moet innemen.
Zelfs bij de praktiserende katholieken merken we een geloofsverslapping. Het is voor u een pijnlijke ervaring om trouwe volgelingen, en jammer genoeg in bepaalde gevallen ook priesters, de punten van de leer en de discipline van de Kerk in vraag te zien stellen. Sommigen eigenen zich zelfs het recht toe om wat betreft het geloof te kiezen welke leer, volgens hen, toelaatbaar is en welke mag worden verworpen. De fundamentele taak van de Bisschop, Herder en Meester van het Geloof, is om trouwe volgelingen uit te nodigen de leer van de Kerk volledig te aanvaarden. Met de hulp van Christus spoor ik u aan om het Evangelie te verkondigen met moed en sereniteit, "gelegen en ongelegen" (2 Tm 4, 2).

Benedictus XVI aan de Zwitserse bisschoppen,
bezoek ad limina, 7 november 2006

#TEXTES FONDATEURS DE CE BLOG